Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Duo Reges: constructio interrete. Sed ad rem redeamus; Omnia peccata paria dicitis. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.

Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. At, si voluptas esset bonum, desideraret.

Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.
At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;
In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.
De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur.

Sin autem reliqua appetenda sunt, cur, quod est ultimum rerum appetendarum, id non aut ex omnium earum aut ex plurimarum et maximarum appetitione concluditur?

Bork: Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?
Bork: [redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q.
Bork: Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.
Bork: Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.

Quod non subducta utilitatis ratione effici solet, sed ipsum
a se oritur et sua sponte nascitur.

Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis
insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt.

Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quid sequatur, quid repugnet, vident. Non est igitur summum malum dolor. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Falli igitur possumus. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.

Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur.
Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?
Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?