Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bork Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Duo Reges: constructio interrete. Quae sequuntur igitur? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Hoc tu nunc in illo probas. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno?

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.
Bonum integritas corporis: misera debilitas.

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Suo genere perveniant ad extremum; Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Qui est in parvis malis. Certe non potest. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.

Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;

Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis
ea tenebas?

Facete M.: Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Si quae forte-possumus.: An est aliquid, quod te sua sponte delectet?
Immo alio genere;: Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.
Hunc vos beatum;: Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset.

Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem.

Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt.
Videsne igitur Zenonem tuum cum Aristone verbis concinere, re dissidere, cum Aristotele et illis re consentire, verbis discrepare?
Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides.
Illa tamen simplicia, vestra versuta.

Quodsi esset in voluptate summum bonum, ut dicitis, optabile esset maxima in voluptate nullo intervallo interiecto dies noctesque versari, cum omnes sensus dulcedine omni quasi perfusi moverentur.