At, si voluptas esset bonum, desideraret.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Duo Reges: constructio interrete. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est.

Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Deinde concludebas summum malum esse dolorem, summum bonum
voluptatem! Lucius Thorius Balbus fuit, Lanuvinus, quem
meminisse tu non potes.

Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium
horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?

Cur iustitia laudatur?: Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant.
Cur iustitia laudatur?: Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?
Tubulo putas dicere?: Quo studio cum satiari non possint, omnium ceterarum rerum obliti níhil abiectum, nihil humile cogitant;
Eam stabilem appellas.: Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;
Bork: In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;

Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur.
Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.
Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis;
Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?
Minime vero istorum quidem, inquit.
Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Cave putes quicquam esse verius.
Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.
Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo.
An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates?

Inest in eadem explicatione naturae insatiabilis quaedam e cognoscendis rebus voluptas,in qua una confectis rebus necessariis vacui negotiis honeste ac liberaliter possimus vivere.

Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Sint modo partes vitae beatae.